پیدایش سیم و کابل

فرانکلین دانشمند آمریکایی با انجام یک آزمایش، ثابت کرد که ابرهای طوفانی بار الکتریکی دارند و علت پیدایش مرجع کاربردی کابلها و سیمهارعد و برق این است که بار الکتریکی از یک قطب (آسمان) به قطب دیگر (زمین) منتقل می‌شود. وی پس از کشف این موضوع، برق گیر را ساخت. فیزیکدان فرانسوی شارل کولن در سال ۱۷۸۵ میلادی برق را از نظر کمیت اندازه گیری کرد. فارادی هر 965000 کولن را با واحد دیگری به نام خود معرفی کرد و پس از آن فیزیکدان آلمانی، آمپر شدت جریان را اندازه گیری نمود و شدت عبور یک کولن الکترون را در ثانیه به نام خود (آمپر) ثبت نمود.

جورج سیمون اهم (اهم) فیزیکدان آلمانی در سال ۱۸۲۷ هنگام آزمایش، پی برد که الکتریسیته از برخی مواد براحتی عبور می‌کند (هادی) و از  برخی مواد بسختی و یا مطلقاً عبور نمی‌کند (عایق). وی تفاوت عبور الکتریسیته در اجسام را در ویژگی موسوم به مقاومت یافت.

استفاده از جریان برق در گذشته

در دوره مفرغ یعنی حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در بخشی از  نواحی آلمان شرقی، سنگ‌های زرد رنگی را یافتند که در مقابل اشعه آفتاب مانند طلا می‌درخشید و به همین جهت آن را طلای شمال می‌نامیدند. این سنگ، ویژگی های خاصی داشت از جمله در آتش با شعله روشنی می‌سوخت. کلمه‌ای که در زبان آلمانی برای کهربا به کار می‌رود مفهوم همین ویژگی را می‌رساند.

تالس فیلسوف یونانی در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح نوعی  فسیل را در کرانه‌های دریای بالتیک کشف کرد که یونانیان آن را الکترون و ایرانیان کهربا می‌نامند. در گذشته از کهربا برای ساخت وسایل زینتی مانند شانه استفاده می‌شد. یکی از ویژگیهای کهربا این بود که اگر آن را با پارچه پشمی مالش می‌دادند جرقه زده می‌شد و تولید صدا می‌کرد که تصور می شید یک نیروی اسرارآمیز در آن وجود دارد. که بعد ها متوجه شدند که این برق است.

صنعت برق چگونه بوجود آمد؟

این نیروی اسرارآمیز به پیشنهاد (گیلبرت) دانشمند انگلیسی، الکتریسیته یا برق نامیده شد. در سال ۱۷۳۳ میلادی کشف شد. دوفی  دانشمند فرانسوی به این حقیقت دست یافت که اگر دو میله مالش داده شده به کرک و پشم، به یکدیگر نزدیک شوند، یکدیگر را دفع می‌کنند. در سال ۱۷۴۰ میلادی (جان دزا گولیه) دانشمند فرانسوی اجسام را به دو بخش تقسیم کرد. موادی که برق از آنها به سهولت عبور می‌کند را هادی یا رسانا و موادی که برق از آنها عبور نمیکند را عایق نامید.